Święta wielkanocne w tym roku były dla mnie zupełnie inne niż do tej pory. Zabrakło w nich szału przygotowań i pakowania, podróży do rodziny, gwaru, śmiechu i rozmów z bliskimi, przemieszczania się od domu do domu, cieszenia się atmosferą świąt oraz suto zastawionego stołu. Było za to wyciszenie, dużo snu i odpoczynku, czytanie książek i książeczek, wspólne oglądanie filmów, dużo domowych zabaw, przytulania i chwil hygge z moim zawirusowanym dzieckiem. Były też, nie uwierzycie, ale pierwsze w życiu, racuchy z jabłkiem własnej roboty, ale o tym za chwilę.

Początkowo, kiedy objawy grypy żołądkowej wystąpiły u mojego najmłodszego dziecka tuż przed planowanym wyjazdem na święta żyliśmy w zawieszeniu, nie wiedząc czy uda się pokonać wirusa przyniesionego z przedszkola w możliwie jak najkrótszym czasie. Złość narastała, plany brały w łeb, a ja po raz pierwszy stanęłam w obliczu podjęcia decyzji czy zostajemy wszyscy w domu czy wyjeżdżamy razem czy może jednak rozdzielamy się na święta. Kolejne godziny rozwiały moje złudzenia co do tego, że wyjedziemy w pełnym składzie i po naradzie rodzinnej zapadła decyzja, że zostaję z Małą w domu, a mąż z dwójką wyjeżdża na święta.

O ile nie przepadam za przedświąteczną gorączką i swoją aktywność w tej kwestii staram się ograniczać do minimum, o tyle uwielbiam świąteczne zamieszanie spędzając czas z rodziną. W tym roku tego zabrakło, ale pozostanie w domu i spędzenie chwil tylko we dwie, to nagroda za rozdarcie, kiedy musiałam oswoić się z myślą, że tych świąt nie spędzimy razem z całą rodziną. Nasz wspólny czas wykorzystałyśmy co do minuty spędzając go w rytmie slow. Dawno, dawno temu tak nie odpoczęłam, wyciszyłam się i w spokoju przeczytałam książkę. Z jednej strony to taka lekcja pokory i prztyczek w nos, że nie zawsze wyjdzie to co sobie zaplanujemy, z drugiej utwierdzenie, że takie chwile są ważne i potrzebne każdemu, a przed którymi tak często wzbraniamy się tłumacząc obowiązkami i brakiem czasu. Osobiście trochę mi wstyd, że dopiero niedyspozycja dziecka spowodowała, że przeczytałam książkę za jednym zamachem i oddałam się tylu beztroskim zabawom jednego dnia celebrując chwile hygge. Z drugiej strony, cóż, czasu na przyjemności wszyscy mamy za mało.

Dzisiaj jednak jej sobie nie odmawiam i z racji tego, że jedzenie ograniczyłam do minimum wtórując diecie swojego dziecka, uznałam, że upieczenie – uwaga, pierwszy raz w życiu! – racuchów własnej roboty, będzie dopełnieniem spokojnej atmosfery i podzieleniem się inspiracją zaczerpiniętą z książki: „Hygge. Duńska sztuka szczęścia” autorstwa Marie Tourell Søderberg. Do jej przeczytania gorąco zachęcam wszystkich zainteresowanych tematyką hygge i slow life. Z racji tego, że przepis pochodzi z tej właśnie książki, tytułem wstępu pozwolę sobie zacytować zdanie wprowadzające do przeżywania hygge w kuchni: „Teraz się wycisz – i to samo zrób z dziećmi i telefonem” 🙂

Hygge-racuchy z jabłkiem

Składniki na 35 sztuk:

• 500 ml mleka
• 50 g świeżych drożdży
• 8-10 jajek
• 500 g mąki
• szczypta soli i cukru
• pokrojone na cienkie plastry jabłko
• olej słonecznikowy (ja użyłam rzepakowego)

Przygotowanie:

Mleko podgrzej (powinno być lekko ciepłe) i rozpuść w nim drożdże, a następnie dodaj do niego mąkę, oddzielone od białek żółtka, sól oraz cukier. Całość wymieszaj do konsystencji naleśnikowego ciasta. Duże naczynie wypełnij wrzątkiem i umieść powstałe ciasto w kąpieli wodnej (chodzi o to, żeby nieco urosło). Białka ubij na sztywną pianę i dodaj do ciasta nie wyjmując go z kąpieli wodnej. Na koniec dodaj cienkie i nieduże plastry jabłka. Na dobrze rozgrzaną patelnię wylej olej i krótko smaż o dowolnym kształcie racuchy. Każda porcja powinna być smażona na nowej porcji oleju. Racuchy odsącz z tłuszczu na papierowym ręczniku. Ja użyłam cukru pudru, ale racuchy można też podać z dżemem, duszonymi jabłkami czy kisielem.

Mam nadzieję, że Wasze święta były przede wszystkim zdrowe i rodzinne, ale też spokojne i pełne refleksji.
Tymczasem kończę pomału, bo lada moment wróci moja „banda” i nasz dom znowu wypełni charakterystyczny dla niego gwar, radość i energia 🙂

♥ ♥ ♥

Jeśli spodobał Ci się ten wpis lub uważasz, że może się komuś przydać, będzie mi bardzo miło, jeśli go skomentujesz lub/i udostępnisz. Dziękuję, że jesteś i wspierasz.

Jeśli chcesz być również na bieżąco z kolejnymi artykułami na blogu i tym co udostępniam na kanałach społecznościowych, polub Esencję na Facebooku, zajrzyj na Instagram i na Instagram Stories (jestem tam nie tylko codziennie, ale potrafię się też nieźle rozgadać) i odwiedź Twittera.