Zanim zaczniesz czytać ten tekst, przypomnij sobie ile razy wracałeś ze szkoły ze łzami w oczach lub uczuciem przygnębienia gniotąc w ręce kartkę pomazaną czerwonym długopisem. Ta kartka to Twoja szkolna klasówka, a czerwony kolor to Twoje błędy zaznaczone przez nauczyciela. Nawet jeśli byłeś kujonem, na pewno zdarzyło Ci się potknięcie, każdemu się zdarza, tylko nie po każdym spływa ono jak po kaczce. Metoda zielonego ołówka nie była Ci wtedy znana.

Dziś kiedy jesteś dorosły, nie piszesz już klasówek i nie chowasz urazy do nauczyciela, który niesprawiedliwie Cię ocenił, za to stawiasz czoła codziennym wyzwaniom, które często zamiast Cię rozwijać blokują, bo ktoś z zewnątrz był łaskawy zbyt powierzchownie Cię ocenić, wytknąć Ci jednorazowy błąd czy dać upust swoim frustracjom. Dostałeś tyle czerwonego barwnika, że masz wrażenie, że jesteś do bani. Czym różni się obecna sytuacja od tej sprzed wielu lat? Nadal przecież popełniasz błędy, nadal ktoś Ci je wytyka, a Ty wciąż bierzesz to do siebie zbyt serio. Metoda zielonego ołówka nadal jest Ci obca.

W sieci znajdziesz mnóstwo motywujących artykułów w stylu: bądź dla siebie dobry, nie poddawaj się krytyce, nie oglądaj się na innych, słuchaj swojego wewnętrznego głosu, skup się na swoim celu. Można traktować je jak psychologiczny bełkot, a można też przestać się nad sobą użalać i wziąć sprawy w swoje ręce. Krytyka towarzyszy naszemu życiu od zawsze i raczej się przed nią nie uchronimy. To co możemy natomiast zrobić, to nauczyć się ją zwalczać lub akceptować do stopnia, który nie działa na nas destrukcyjnie.

Weź do ręki zielony ołówek i wyróżnij to co wyszło Ci dobrze

Metoda zielonego ołówka polega na podkreśleniu tego co zrobiłeś naprawdę dobrze, skierowaniu uwagi na najdoskonalsze elementy zamiast wytykaniu sobie i innym popełnionych błędów. Popełnianie błędów jest naturalnym elementem procesu uczenia się i rozwoju, lekcją z życia, motywacją do naprawy i paradoksalnie często nas kształtuje. Co więcej nasze błędy czasem nas bawią, a czasem są powodem do dumy i satysfakcji, ale tylko z perspektywy czasu kiedy widzimy swój rozwój. Jednak stałe ich podkreślanie w sposób nie służący poprawie działa destrukcyjnie, dlatego wystarczy mieć ich świadomość, natomiast swoją uwagę trzeba skierować na znalezienie sposobów na ich poprawienie korzystając z dotychczasowych dobrych doświadczeń. Wystarczy, że wyróżnisz dobre rzeczy, które będą bazą pod nowe działania.

Nie funduj sobie frustracji

Nawet z najbardziej beznadziejnej sytuacji jest jakieś wyjście pod warunkiem, że nie dasz się sparaliżować obawie, że nie podołasz zadaniu. Przypomnij sobie moment przed rozpoczęciem nowego projektu czy pracy. Zwykle kreślisz plan, ustalasz cele, wyznaczasz termin ich realizacji i pracujesz nad rozwiązaniami. Nie skupiasz się wtedy na tym co potencjalnie może się nie udać, choć bierzesz pod uwagę pewne ryzyko. Celem Twojego działania jest dobry efekt końcowy, a nie porażka, dlatego skup się na tym co ma wyjść dobrze, a nie co może się nie udać. Nie buduj w sobie lęku, lecz skorzystaj lub wypracuj w sobie swoje MOJO, bądź proaktywny, nie obawiaj się wyzwań i przejmij inicjatywę przyjmując wskazówki otoczenia zamiast poddawać się krytyce.

Myślenie o sobie dobrze vs wrodzona skromność

Od małego doświadczamy i jesteśmy uczeni koncentrowania się na tym co jest niepoprawne, a podkreślanie naszych błędów wpłynęło na nasze życie do tego stopnia, że nawet jako dorośli krytycznie podchodzimy do swoich zachowań i działań. Błędy popełnione w młodości często ważą o postawie w życiu dorosłym. Brak pewności siebie, brak świadomości swoich mocnych stron, brak umiejętności wykorzystania swoich najlepszych cech charakteru to najczęstsze przyczyny tego, że do nowych wyzwań podchodzimy z dużą rezerwą, bo wydaje nam się, że nie jesteśmy wystarczająco dobrzy. Efektem tego jest niezadowolenie z życia, uczucie porażki i zaniżone poczucie własnej wartości.

Jeśli potrafimy pochwalić dziecko za jego najdrobniejsze starania, pierwszą krzywą literkę, która jest dla nas najpiękniejsza na świecie, dlaczego nie dajemy sobie szansy na korzystanie ze swoich zasobów, dlaczego nie skupiamy się na podkreśleniu swoich osiągnięć, dlaczego nie kodujemy w umyśle pozytywnych doświadczeń, a tak dobrze pamiętamy o niepowodzeniach? Gdybyśmy częściej używali zielonego ołówka nasza motywacja i wewnętrzna dyscyplina zyskałyby na sile, bo podkreślanie dobrych rzeczy mobilizuje do ich powielania i zwiększa efektywność uczenia się. Pomyśl o tym zamiast zasłaniać się wrodzoną skromnością. W tym sensie skromność jest przereklamowana i niektórych potrafi skutecznie pozbawić odwagi do osiągnięcia sukcesu.

Pamiętam ten czerwony kolor z dzieciństwa i choć dzisiaj bardzo go lubię, to w przypadku swoich dzieci i innych wyciągam zielony ołówek kreśląc werbalne znaki, podkreślając co robią dobrze, a o błędach rozmawiam, a nie je wytykam kierując swoją uwagę przede wszystkim na starania i pozytywne aspekty działań.

Czy nasze działania nie byłyby bardziej efektywne. gdybyśmy szanowali nawzajem swoją pracę, doceniali włożony wysiłek i koncentrowali się na własnych celach? Chętnie wysłucham Twojego zdania.

♥ ♥ ♥

Cieszę się, że jesteś i będzie mi bardzo miło, jeśli zostawisz swój komentarz pod artykułem lub/i udostępnisz go dalej.

Jeśli chcesz być też na bieżąco z kolejnymi artykułami na blogu i tym co udostępniam na kanałach społecznościowych, zapraszam do polubienia Esencji na Facebooku, zajrzenia na Instagram (i Instagram Stories) i odwiedzenia Twittera.