Teraz widzę to inaczej. Żyję tu i teraz, planuję najwyżej na rok do przodu, a z przeszłości korzystam jedynie ze swoich doświadczeń. Nie oglądam się za siebie, nie rozmyślam, że mogłam te 10 lat przeżyć lepiej, nie zachłystuję się sobą i swoimi osiągnięciami (piszę o tym, bo mam wrażenie, że to takie trendy teraz). Za to nie przestaję się uczyć, doświadczać wciąż nowych rzeczy, przełamywać własne lęki, chłonąć i dostrzegać co w życiu ważne na co dzień, a nie tylko od święta.

10 lat temu brakowało mi do wielu spraw dystansu

Krótko mówiąc miałam więcej spinki niż było to konieczne.
Przejmowałam się rzeczami, na które nie miałam wpływu.
Łatwiej się denerwowałam drobnymi, a tak naprawdę nieistotnymi rzeczami.
Przeżywałam drobne potknięcia.
Porównywałam się z innymi.
Rezygnacja z wielu rzeczy sprawiała mi trudność.
Brałam odpowiedzielność za rzeczy, którymi nie musiałam się zajmować.

10 lat temu nie potrafiłam odmówić myśląc, że w ten sposób zranię

Dziś potrafię oddzielić decyzję od relacji skupiając się przede wszystkim na właściwym DLA MNIE wyborze z jednoczesnym zachowaniem szacunku do czyichś potrzeb. Pomocy nie odmawiam, ale wykorzystywaniu mówię stanowcze NIE.
Asertywność, zdrowy egoizm, troska o własne zdrowie to nie przejaw samouwielbienia, lecz dojrzałości.

10 lat temu wydawało mi się, że muszę zrobić jak najwięcej

Dzisiaj wiem, że warto zrobić mniej, a lepiej. Sztuka eliminacji nie jest łatwa, ale można się jej nauczyć przeciwstawiając się presji społecznej, kierując się własnymi zasadami i możliwościami uwalniając się jednocześnie od błędnego przekonania, że tylko ambitni ludzie dużo pracują i dzięki temu osiągają sukces.

10 lat temu czułam się ciągle zajęta i jednocześnie nieproduktywna

Uważność o czym pisałam w poprzednim artykule KLIK nauczyła mnie zarządzania własnym czasem, tak, żebym mogła go rozdzielić pomiędzy obowiązki i przyjemności, a także wypracować równowagę pomiędzy życiem zawodowym i prywatnym. Nie, nie doszłam do perfekcji i wciąż brakuje mi czasu, ale ten stan rzeczy nie spędza mi już snu z powiek jak niegdyś. Po prostu robię swoje i idę dalej.

10 lat temu byłam dumna ze swojej multizadaniowości

Umiejętność robienia wielu rzeczy naraz uważałam za swój wielki atut i wizytówkę. Dzisiaj uważam, że to zło i nie mam na myśli jednoczesnego jeżdżenia na orbitreku i słuchania podcastu tylko robienia kilku wymagających indywidualnego skupienia czynności w tym samym czasie.
Kiedyś myślałam, że multizadaniowość jest dobrym rozwiązaniem na kurczącą się dobę i powodem do samozadowolenia. Dzisiaj widzę jak bardzo osłabia naszą efektywność, w rezultacie czego mamy słabsze wyniki.

10 lat temu uważałam, że kariera zawodowa jest niemalże najważniejsza

Dzisiaj uważam, że zdrowie, małe i duże szczęścia, zgoda między ludźmi, czas dla siebie, akceptacja siebie, realizacja własnych marzeń, czynienie dobra i to, że kładę się spać ze spokojną głową i wstaję pełna energii i wiary w to, że przeżyję kolejny fajny dzień, są ważniejsze od tego na jakim stołku siedzę.

10 lat temu wydawało mi się, że rutyna zabija

kreatywność, radość oraz satysfakcję i że jest tożsama z nudą. Jakiś czas temu zrozumiałam, że porządkuje ona chaos, wycisza i powoduje, że jesteśmy spokojniejsi wewnętrznie, a także szczęśliwsi. Rutyna daje poczucie stabilizacji i bezpieczeństwa, pozwala też sprawiać sobie drobne przyjemności każdego dnia. I okazuje się, że można ją polubić.

10 lat temu nie miałam świadomości jak bardzo zły wpływ na moje życie mieli ludzie o toksycznych inklinacjach

Pisałam o tym już wiele razy i żałuję, że nie wiedziałam tego wcześniej. Pozbycie się toksycznych znajomości, unikanie ludzi, którzy są zawistni i mają problem ze sobą, daje przestrzeń na budowanie prawdziwych i wartościowych relacji.
Toksyczni ludzie mają ogromny wpływ na naszą podświadomość. Wolimy uwierzyć, że jesteśmy mało wartościowi niż zrozumieć, że na naszej drodze pojawili się niewłaściwi ludzie.

10 lat temu gorzej się odżywiałam

Nie zawsze odżywiałam się zdrowo. Wprawdzie nawyków nie miałam jakichś bardzo złych, ale nie miałam problemu z tym, żeby w przerwie lunchowej wyskoczyć ze znajomymi na hamburgera do pobliskiego Burger Kinga czy zjeść chińską zupkę z torebki. Moja dieta była wprawdzie urozmaicona, ale z powodu doskonale działającego metabolizmu, nigdy nie musiałam zwracać uwagi na swój jadłospis.
Teraz odżywiam się bardziej świadomie, a przygotowywanie zdrowych, kolorowych, smacznych i wartościowych posiłków sprawia mi przyjemność.

10 lat temu częściej chorowałam

Na zdrowie nigdy nie narzekałam, ale był czas, kiedy częściej łapałam infekcje. Myślę, że miało to związek z emocjami, którymi się karmiłam, stresem, podejściem do życia i tym wszystkim o czym piszę wyżej. Od kilku lat nie choruję, a chwile osłabienia zdarzają się rzadko i potrafię szybko się z nimi uporać.
Wzorcowe wyniki krwi potwierdzają, że zdrowy styl życia zaczyna się w głowie.

10 lat temu nie wiedziałam, że za 2 lata spotka mnie najbardziej bolesny cios od życia. A potem kolejny i kolejny.

Te bolesne doświadczenia przewartościowały moje życie i dlatego jestem tu gdzie jestem i jestem jaka jestem.

10 lat temu nie zdawałam sobie sprawy z tego, że za 10 lat, pomimo różnych rozczarowań i życiowych trosk będę szczęśliwą osobą

Tak po prostu.

Na koniec podrzucam kilka obrazków z hasztagiem #10YearsChallenge, które są bardziej wymowne niż osobiste zdjęcia. Podejrzałam je u znajomych i w sieci.
Pozostawiam pod refleksję i życzę Wam kolejnych pięknych 10 lat.

* * *

Jeśli spodobał Wam się ten artykuł i myślicie, że może komuś się przydać lub zainspirować do wprowadzenia zmian w swoim życiu, będę wdzięczna za jego udostępnienie. 

Jesteście ze mną na Facebooku i Instagramie? Chodźcie, tam jest fajnie