W hołdzie zimie i czego możemy nauczyć się dzięki uważności

Zimą trochę zastygamy, trwamy w cieple i rozleniwieniu. Przychodzi jednak taki moment, kiedy zaczyna nas to uwierać, bo nacieszyliśmy się już ciepłem domowego ogniska, wieczorami z książką w ręku i leżącym za oknem śniegiem. Coraz bardziej tęskno do wiosny, lżejszych ubrań i diety, kawy na tarasie, powiewu ciepłego powietrza i odgłosów natury.

Jak każdy czekam na ten czas, ale w żaden sposób nie chciałabym go przyśpieszyć. Cieszy mnie to co jest teraz i korzystam z chwili – rześkości powietrza, skrzypienia pod butami, promieni słonecznych wymierzonych prosto w śnieg, krótszych dni i dłuższych wieczorów. Nie miewam spadków nastroju, staram się nie zwracać uwagi na topnięjący śnieg, który miejscami przypomina błoto, omijam malkontentów, odrzucam myśli o upływającym czasie. Wykorzystuję go na refleksję, świadomie chwilami zwalniam tempo, choć plany na ten rok mam ambitne. Zrozumiałam jednak, że zrealizuję je, jeśli zachowam wewnętrzny spokój i dystans do rzeczy, na które nie mam specjalnie wpływu.

Odrzucam też zbędny pośpiech i nie robię niczego nie siłę – nie walczę za wszelką cenę o nowych czytelników, do niczego się nie zmuszam, nie pojawiam się w miejscach, w których wypada bywać, nie robię tego czego oczekują ode mnie inni, w końcu nie zmieniam swoich warunków tylko dlatego, że ktoś inny jest mniej negocjowalny ode mnie. Działam na swoich zasadach i w swoim tempie. Raz szybszym, raz wolniejszym. Skupiam się na tym co mogę zrobić dobrze TERAZ. Nie za tydzień, nie za miesiąc, nie za rok.

Jestem osobą zadaniową i mam silną potrzebę realizowania tego co sobie zaplanowałam. Odhaczanie kolejnych punktów z listy daje mi poczucie dobrze wykorzystanego czasu i przygotowuje grunt pod dalsze działania. Pozwala mi też wygospodarować wolny czas dla siebie i bliskich.

Uszczęśliwia mnie mieszanka rzeczy, które robię zarówno z poczucia obowiązku, jak i dla przyjemności.

Zimą mogę przyjrzeć się temu na co latem nie mam czasu, bo zimowa pora jest od tego, żeby zrozumieć, że małe rzeczy mają wielkie znaczenie.

Właśnie teraz odkryłam, że

NIE TYLKO MY UCZYMY SIĘ UWAŻNOŚCI, ALE UWAŻNOŚĆ UCZY TEŻ NAS

Uważność uczy mnie szanowania swojego czasu i wykorzystywania go na rzeczy, które dają mi wymierną korzyść

Zima to nie lenistwo i zamknięcie w domu. Zima to skupienie na rzeczach, które są dla mnie ważne, dlatego w tym roku stawiam na konkretne projekty, których realizację rozpoczęłam jeszcze w grudniu. Ich celem jest mój rozwój i przełamanie wewnętrznych barier, dlatego jestem skupiona i odcinam się od tego co mnie rozprasza i przeszkadza w pracy. Wyznaczam sobie mniej zadań, ale za to o większym znaczeniu, przede wszystkim dla mnie. Marnowanie czasu już mnie znużyło. Co innego wykorzystywanie go na wypoczynek i refleksję.

Uważność uczy mnie szanowania siebie, ale też odmiennego zdania innych

Obserwuję swoją branżę od dłuższego czasu, dostrzegam zmieniające się potrzeby rynku, pojawiające się trendy i nie zawsze uczciwe praktyki. Widzę też tych, którzy dostosowują się do oczekiwań innych rezygnując ze swoich wartości. Mam zbyt dużo szacunku do siebie i swojej pracy, znam swoje możliwości, jestem świadoma swoich mocnych i słabych stron i nie widzę powodu, dla których miałabym wpędzać siebie we frustrację z powodu odpuszczenia własnych zasad.

Mam też szacunek do tych, którzy się ze mną nie zgadzają i uważam, że należy im zostawić wolną drogę. Bez gniewu, z prawem do własnego zdania i zachowania własnych warunków. Chodzi o życzliwość zarówno wobec siebie, jak i w stosunku do innych.

Uważność uczy mnie podejmowania właściwych decyzji

Pośpiech jest złym doradcą i choć decyzje lubię podejmować szybko i „po męsku”, to pilnuję tego, żeby nie w każdym przypadku ulegać własnej spontaniczności.

Do niektórych decyzji trzeba dojrzeć, niektóre dobrze przemyśleć, a do niektórych potrzebna jest odwaga, wyparcie własnych ograniczeń w głowie i zmiana myślenia. Skupienie, refleksja, „przespanie się” z problemem, danie sobie czasu często owocują właściwymi decyzjami. Nie oznacza to, że nie popełnimy błędów, ale chodzi o to, że myślenie pod presją czasu zmusza nas do dostosowywania się do innych i niekiedy działanie wbrew sobie.

Uważność uczy mnie odkrywania niuansów codziennego życia, przyrody, relacji, odmienności

Uważność uczy mnie zwracania uwagi na rzeczy małe, codzienne, pozornie nieistotne, niedosłowne.

Jest mi bardzo dobrze z tym, że nauczyłam się zatrzymywać wtedy, kiedy odczuwam taką potrzebę, a nie wtedy, kiedy znajdę na to czas. Mam świadomość tego, że nie wyrabiam się ze wszystkim, ale związaną z tym złość i wyrzuty sumienia zamieniam na weryfikację swoich palnów. Jedna przeczytana książka czy jedno zlecenie mniej nie może czynić mnie nieszczęśliwą. W zamian mogę zyskać coś znacznie więcej. Na swoje dokonania patrzę z perspektywy nawiązywania relacji z ludźmi, zrealizowanych rzeczy, a nie tych, które utknęły w kalendarzu i zostaną zrobione w innym czasie.

Uważność uczy mnie zdrowszego jedzenia

Od kilku lat zwracam uwagę na to co i jak jem. Kiedy byłam dwudziestoparoletnią dziewczyną, satysfakcję sprawiało mi bycie wiecznie zajętym, w niedoczasie, zajmowanie się wieloma czynnościami naraz, wieczne gonienie. To wiązało się m.in. z jedzeniem w pośpiechu, korzystając z rozwiązań, które nie zawsze były dla mnie dobre. Młody organizm nie buntował się jednak, bo był zdrowy, pełen energii i entuzjazmu do życia i te rzeczy pozostały niezmienione. Natomiast kilka lat temu uznałam, że ten stan rzeczy nie musi trwać wiecznie i w końcu organizm powie DOŚĆ.

Zdrowe odżywianie to świadome kupowanie lepszej jakości produktów i praca nad prawidłowymi nawykami. To również droga do lepszego i zdroworozsądkowego życia w innych sferach życia.

To tylko początek tematu, choć uważność przewijała się już we wcześniejszych artykułach na blogu, ale będę go kontynuować w kolejnych wpisach dotyczących esencjalizmu i tego jak stałam albo staję się esencjonalistką, bo wciąż mam pewne lekcje do odrobienia.

Tradycyjnie na koniec artykułu pytanie do Was. Czy uważność jest obecna w Waszym życiu czy uważacie ją za jego zbędny element? Dajcie znać w komentarzu, chętnie z Wami podyskutuję 😉

* * *

Jeśli spodobał Wam się ten artykuł i myślicie, że może komuś się przydać lub zainspirować do wprowadzenia zmian w swoim życiu, będę wdzięczna za jego udostępnienie. 

Jesteście ze mną na Facebooku i Instagramie? Chodźcie, tam jest fajnie