„Rób to co możesz, tym, co posiadasz, i tam, gdzie jesteś”
Theodore Roosevelt

Możliwe, że już kiedyś wykorzystałam ten cytat u siebie, ale wraca do mnie ilekroć zdystansuję się do życia.

Właśnie wróciłam z kilkudniowego pobytu na wsi, gdzie trochę pracowałam i jednocześnie trochę od pracy odpoczywałam. Zafundowałam sobie też jeden dzień offline i spędziłam go w otoczeniu przyrody i towarzystwie najbliższych mi osób. Po raz kolejny przekonałam się, że do szczęścia nie potrzebuję rzeczy, które są poza moim zasięgiem. Wystarczy na kilka godzin zmienić otoczenie, oderwać się od obowiązków, zanurzyć głowę w beztrosce, a przede wszystkim pozbyć się stresującego poczucia, że mamy tak wiele jeszcze do zrobienia i tak bardzo mało na to czasu.

Cudownie jest przez moment bezkarnie gapić się w chmury, stąpać boso po polu zachwycając się ułożonymi równiutko snopkami, pstrykać zdjęcia pszczołom w lawendzie i ponad wszystko wsłuchiwać się w ciszę przerywaną jedynie odgłosami natury. W takich okolicznościach inaczej przebiega rozmowa z bliskimi, inaczej pachnie powietrze i smakuje obiad. Nie tylko wyostrzają się zmysły, ale też wycisza ciało i przebodźcowana głowa.

Takie chwile uświadamiają mi, że nie warto przejmować się rzeczami, na które nie mamy wpływu, że trzeba wyzbyć się myśli o tym, że robimy coś źle, kiedy tak naprawdę robimy najlepiej jak potrafimy, że mamy ograniczone moce przerobowe i że na to jak wygląda nasze życie mamy wpływ my, a nie inni.

Dlaczego inni mają lepiej ode mnie?

Przyznajcie się ile razy zadaliście sobie to pytanie i ile razy znaleźliście na nie odpowiedź w stylu: bo więcej pracują, bo są bardziej ambitni, bo mają bardzo mocno sprecyzowane cele i nie ustają w dążeniu do ich realizacji, bo się nie poddają, bo się nie boją, bo są przedsiębiorczy, bo nie marnują czasu, bo mają więcej szczęścia, bo mają więcej pieniędzy.

Ile razy przeszła przez Waszą głowę myśl, że może jesteście w czymś gorsi od nich?
W końcu ile razy pomyśleliście, żeby w ogóle od takich myśli się uwolnić?
No właśnie.
Stan na koncie nie zawsze oznacza spokojny byt, a zawodowe sukcesy nie zawsze idą w parze ze szczęśliwym życiem. Na innych patrzymy przeważnie przez pryzmat tego co widzimy na zewnątrz, ale bez wiedzy, co się za tym kryje.
Widzimy drogi samochód albo piękny apartament, ale nie wiemy, że wzięty na nie kredyt spędza komuś sen z powiek.
Podziwiamy piękną żonę, ale nie dopuszczamy scenariusza, że małżeństwo wisi na włosku.
Zazdrościmy biznesowej smykałki, ale nie bierzemy pod uwagę ogromu pracy, inwestycji i ryzyka podejmowanych decyzji.
Nie myślimy o tym, że czyjś uśmiech na twarzy jest zasłoną, za którą kryje się ogromny stres, obawy i brak wiary we własne możliwości.
Wolimy widzieć to co ładne, zamykamy oczy na to co zwyczajne.

Tymczasem całe bogactwo jest w człowieku, a nie na jego bankowym koncie.

Syndrom posiadania

Mam syndrom posiadania, ale nie dotyczy on finansowego aspektu, lecz tego co dzieje się w mojej głowie. Chcę więcej czuć, więcej widzieć, więcej doświadczać, uczyć się, rozwijać, cieszyć prostymi rzeczami. Chcę mieć czas na swoje pasje, dbać o równowagę w życiu i zachować wewnętrzny spokój. Inspirować się, ale nie porównywać, bo…

Inspirowanie się jest fajne. Porównywanie już nie

Bardzo trudno jest pozbyć się nawyku porównywania się, bo ilekroć interesujemy się czymś i patrzymy na działania innych chcąc uczyć się od nich, mimowolnie próbujemy iść ich drogą. Ulegamy też stereotypom i dajemy się wtłoczyć w schematy i ramki, które do nas nie pasują.

O porównywaniu się z innym piszę na blogu dość często, bo sama przeszłam długą drogę.
Dziś nie stresuje mnie fakt, że pewne rzeczy robię wolniej albo inaczej. Świadomość tego gdzie jestem pozwala mi rozwijać się dalej, wewnętrzne blokady zastąpiłam otwartością i elastycznością, uczucie wstydu działaniem, z porażek wyciągam wnioski, a do pracy motywuje mnie każde drobne, ale dobrze wykonane zadanie.

Moje sposoby na złapanie dystansu do życia

Każdy ma swoje sposoby na walkę z własnymi demonami i nawykami z przeszłości. Niektóre zawodzą, niektóre ewoluują. Chętnie podzielę się z Wami tym co sprawia, że coraz częściej łapię dystans do otaczającego mnie świata. Oto kilka najważniejszych:

Jeśli czuję się zmęczona lub wypalona uciekam na krótszy lub dłuższy wypoczynek.
Już sama zmiana otoczenia sprawia, że łapię dystans i wracam z oczyszczoną głową.

Nie buduję poczucia własnej wartości w oparciu o to co zobaczę u innych.
Porównywanie się z innymi to prosta droga do autodestrukcji. Warto to sobie uzmysłowić zanim uświadomi nam to psycholog. Kilka wskazówek znajdziecie tutaj -> KLIK.

Pozwalam sobie na pójście własną drogą, wymyślam nowe rozwiązania i staram się być otwarta na to co przyniesie dzień.
Nie zawsze wszystko co robimy spodoba się naszym bliskim, ale najgorsza rzecz jaką możemy sobie zrobić to pozwolić innym decydować o naszym życiu. Garść inspiracji tutaj -> KLIK.

Pozbyłam się myślenia, że jeśli nie będę na bieżąco w tym co dzieje się na świecie, w sieci, u znajomych, ominie mnie coś istotnego.
Etap FOMO mam już za sobą. Być może potrzebowałam do tego dojrzeć, ale dziś cyfrową demencję zastępuję cyfrowym detoksem, a stres informacyjny wylogowaniem się od czasu do czasu do życia -> KLIK.

Szanuję swoje potrzeby, ale zwracam też uwagę na potrzeby bliskich.
Świadome życie to nie tylko znajomość swoich potrzeb, ale też ich zaspakajanie. Jeśli potrzebujecie motywacji, zajrzyjcie do tego artykułu -> KLIK.

Zupełnie pozbyłam się podejścia: co inni o mnie pomyślą.
Bo jakie to ma znaczenie w kontekście tego czego chcę ja?

Odstawiłam na tor boczny ludzi, którzy mnie męczą lub demotywują.
Niektórzy nawet tego nie zauważyli. O energetycznych wampirach pisałam tutaj -> KLIK.

Skupiam się na tym na czym naprawdę mi zależy i co jestem w stanie zrobić tu i teraz.
Jak to mówią: równowaga głupcze. Warto też pamiętać o tym, że czasami mniej znaczy więcej -> KLIK.

Jestem sobą.
Nie udaję kogoś kim nie jestem, nie gram ani przed sobą ani przed innymi. Nie wszyscy muszą zgadzać się z moim zdaniem. Nie wszystkim musi podobać się to co robię. W końcu, nie wszyscy muszą mnie lubić.

Nie oszukuję siebie i nie dorabiam żadnych teorii do swojego życia.
Jestem realistką. Staram się jednak nie dołować siebie, a tym bardziej nie wymyślać niczego co może podburzać moja wiarę w siebie.

Wykorzystuję swoje mocne strony, nad słabymi pracuję.
Warto mieć do siebie zaufanie i uwierzyć w swoje możliwości. Tego można się nauczyć -> KLIK.

Staram się nie marnować czasu.
Mam go wystarczająco mało, żeby go jeszcze marnować, choć organizacyjnie bywało różnie -> KLIK.

Cieszą mnie drobiazgi i proste rzeczy.
Życie w uważności wzmocniło wartości, którymi kieruję się w życiu, a czego mnie nauczyło przeczytacie tutaj -> KLIK.

Nigdy nie zakładam, że inni mają lepiej ode mnie.
Nie robię tego, bo nie mam pełnego obrazu, a to co widać na zewnątrz nie zawsze idzie w parze z tym co dzieje się poza główną sceną.

Rób to co możesz bez oglądania się na innych i przejmowania się ich opinią.
Tym, co posiadasz i bez ograniczania się tym czego nie masz.
I tam, gdzie jesteś w danym momencie życia. Nie masz wpływu na przeszłość, ale możesz kształtować teraźniejszość i wpływać na przyszłość.

Zgodzicie się ze mną?

* * *

Jeśli spodobał Wam się ten artykuł i uważacie, że może komuś się przydać, będę wdzięczna za jego udostępnienie. Zapraszam też do polubienia strony na Facebooku i Instagramie.