„Marzenia są czymś co trzyma nas przy nadziei.
Realizacja marzeń to coś co sprawia, że sięgamy po coraz więcej.”

Tak napisałam w jednym ze swoich poprzednich artykułów pt.: „Rzeczy, których nigdy nie przestanę robić” (KLIK). Dziś, po raz kolejny, dzielę się z Wami swoją coroczną listą marzeń, którą tworzę na bieżąco i która w rzeczywistości zawiera znacznie więcej punktów niż poniższe. Podobnie jednak jak poprzednim razem, upubliczniam tylko te, które wydają mi się najbardziej realistyczne, nie są zbyt osobiste, nad którymi już pracuję lub szukam „motywacji”, czyli głównie czasu, na to, żeby je zrealizować.

Zdradzę Wam też, że tym razem fundamentem mojej listy marzeń jest mapa marzeń tworzona na podstawie siatki Bagua, którą bardzo polecam Wam sobie zrobić. Moja powstała kilka tygodni temu podczas jednych z weekendowych wyjazdów i warsztatów (przeczytacie o nich tutaj). Niestety samą mapą marzeń nie jestem gotowa się z Wami podzielić, ponieważ zawiera wiele intymnych elementów, ale całość jest bardzo spójna z moją życiową filozofią, wartościami, stylem życia i oczekiwaniami względem siebie.

Mogę Wam jedynie powiedzieć, że kiedy wróciłam z nią do domu, mój mąż wymownie przemilczał to co zobaczył, czyli wizualizację moich planów. Znając mnie od 26 lat, wie, bez zbędnego wyjaśniania, co oznaczają poszczególne zdjęcia i hasła. Wie też, że zrobię wszystko, żeby urzeczywistnić to co znajduje się na mojej mapie marzeń, a on może mnie w tym jedynie wspierać.

Nie wiem na ile spowodował to koronawirus i kwarantanna, a na ile moja świadomość, że mamy tylko jedno życie (no dobra, dwa życia: „Wszyscy mamy dwa życia. To drugie zaczyna się w chwili, gdy zdamy sobie sprawę, że mamy tylko jedno” Konfucjusz), ale w ostatnim roku doszłam do wniosku, że cokolwiek sobie wymyślę, uznaję, że jestem w stanie, prędzej czy później, zrealizować nie bacząc na przeszkody. A raczej je pokonując. Pisałam o tym, choć nieco innymi słowami, w poprzednim artykule: „Wypełnij życie przeżyciami” (KLIK).

A teraz schodzimy na ziemię i przedstawiam Wam krótką listę mocno wyselekcjonowanych, ale ważnych i bardzo bliskich mi marzeń na najbliższy rok.

Chciałabym zwrócić Waszą uwagę, że nie ma tu rzeczy stricte materialnych typu: marzę o własnej desce SUP (bo marzę), ale są za to rzeczy, które związane są z rozwojem osobistym i dbałością o swój dobrostan psychofizyczny. Owszem, one również wiążą się z inwestycją finansową, ale moja już w tym głowa, żeby nie obciążać nimi budżetu rodzinnego tylko samodzielnie na nie zarobić.

I jeszcze jedna uwaga. Moja zeszłoroczna lista uległa lekkiemu trzęsieniu ziemi m.in. ze względu na sytuację pandemiczną, a konkretnie rzecz ujmując blokadę naszego życia i wszelkich zewnętrznych aktywności (wyjazdy, szkolenia, spotkania). Dlatego cieszę się, że udało mi się zrealizować chociaż część z niej i to tę, która w obliczu zaistniałych okoliczności wydawała się być zupełnie nierealna. Resztę zastąpiłam pokrewnymi rzeczami i to chyba o dużo lepszymi. Jeden z punktów prawdopodobnie zrealizuję jeszcze w listopadzie tego roku.
Liczę się też z tym (niełatwe doświadczenia ostatnich miesięcy nauczyły mnie bycia bardziej cierpliwą i elastyczną), że tegoroczną listę może spotkać podobny los, mimo to, głęboko wierzę, że uda mi zrobić to czego naprawdę pragnę.

Poza tym pamiętajcie, że nawet jeśli los rzuca nam kłody pod nogi, można je przeskoczyć, a marzenia zamiast grzebać, po prostu przesunąć w czasie. Nie zawsze mamy wpływ na zewnętrzne okoliczności, za to możemy dobrowolnie sterować sobą i swoją głową niejako dostosowując się do nowych warunków.

I uwaga, marzenia „grożą” spełnieniem, dlatego nie bójmy się marzyć. W końcu o to w tym procesie chodzi – o ziszczenie marzeń, prawda?

„Każde marzenie dane jest nam wraz z mocą potrzebną do jego spełnienia.”
Richard Bach

Aerial joga

Z jogą zaprzyjaźniłam się w październiku zeszłego roku. Przez te kilka miesięcy wypróbowałam różne jej style – Hatha Joga, Ashtanga Joga, Vinyasa Flow, Yin Joga, Acro Joga, Kundalini Joga. Teraz czas na Aerial Jogę łączącą w sobie tradycyjne pozycje jogi, pilatesu i tańca na hamaku lub szarfach i o której marzę już od dłuższego czasu. Myślałam o niej chyba jeszcze na długo przed tym zanim zaczęłam uczęszczać na zajęcia jogi do swojego klubu.

Z tego co pamiętam „zaraziłam” się nią podglądając m.in. Agnieszkę Life Managerkę, która czasem pokazuje na instagramowym profilu swoje „zmagania” na chuście, twierdząc zresztą uparcie, że nie do końca wychodzą jej poszczególne pozycje. A ja właśnie wolę oglądać to co jest dla człowieka wyzwaniem i stanowi element nauczania niż mistrzowskie popisy joginek.

Tu i poniżej możecie podejrzeć czego będę wkrótce się uczyć. Za 5 lat powiem Wam czy jest sukces. Albo za kilka tygodni czy nie powyrywałam sobie kończyn. No dobra, może nie będzie tak źle. Wszak mam za sobą 1,5 roku treningów pole dance, gdzie też wymagana była ogromna siła i gdzie pracowałam z ciężarem własnego ciała.

Kurs pisarski

Pisanie jest dla mnie terapią, sprawia mi dużą przyjemność, więc chciałabym robić to lepiej, choćby dla siebie, a że swoją twórczość upubliczniam chciałabym też podszlifować swój warsztat, żeby i Wam lepiej się czytało.

Pomysłów na pisanie mam zawsze za dużo, z moją weną bywa różnie, z motywacją nie jest najgorzej, natomiast mam świadomość, że styl pisania fajnie byłoby rozwinąć i dlatego myślę o jakimś kursie pisarskim. Szczególnie, że od czasu do czasu pojawiają się sugestie, że pewne treści powinnam zebrać w konkretną publikację.

Jeśli znacie jakieś godne polecenia kursy, będę Wam ogromnie wdzięczna za linki lub namiary.

Kurs masażu

Tuż przed wybuchem pandemii byłam zapisana na kurs masażu. Guess what. No właśnie. To marzenie przechodzi na kolejny rok, bo odkąd poznałam umiejętności mojej serdecznej koleżanki i doświadczam masażu jej rękoma, ochota i potrzeba nauczenia się robienia masażu nie tylko mi nie przeszła, ale się zwiększyła.

Chciałabym nauczyć się profesjonalnie masować, a po swoim ostatnim pobycie w Instytucie Zdrowia Sofra (artykuł tutaj), gdzie „zaliczyłam” masaż klasyczny, relaksujący gorącymi kamieniami, kawowo-wyszczuplający, odżywczy świecą czy tajski stóp, już sama nie wiem czego chciałabym się nauczyć, ale stawiam raczej na masaż relaksacyjny z aromaterapią. Przynajmniej na początek.

Warsztaty rozwojowe dla…

To jeden z ważniejszych punktów mojej mapy marzeń i mam tu zgrzyt, bo z jednej strony chciałabym napisać Wam jakie mam plany, z drugiej strony nie mogę tego zrobić już teraz, bo to jednak mój pomysł i to na bardzo wczesnym etapie rozwoju.

Jak wiecie na początku października organizuję razem z Wojtkiem z Conscious Traveler i Laną z Conscious Moments nasze pierwsze wspólne warsztaty dla kobiet, które pragną żyć bardziej uważnie i świadomie. Temat jest mi na tyle bliski, że chciałabym go rozwijać, ale w kierunku, którego nie mogę i nie chcę jeszcze na tym etapie zdradzać. Obiecuję jednak, że jak zacznie dziać się magia, dowiecie się o tym pierwsi. I wtedy, żeby nie być gołosłowną, pokażę Wam też bardzo ważną część swojej mapy marzeń.

Póki co, mamy jeszcze kilka wolnych miejsc na najbliższe warsztaty, więc jeśli interesują Was tematy związane z mindfulness, macie ochotę i potrzebę zrobić coś dla siebie i zrelaksować się w fajnym miejscu nad naszym pięknym Bałtykiem, zapraszam Was na nasz wyjazd. Link do wydarzenia na Facebooku znajdziecie tutaj, a wszelkie szczegóły tutaj.

Podcasty

Wiele osób namawia mnie na założenie kanału na YouTube, ale tu włącza się mój realizm. Wiem, że fizycznie i czasowo nie dałabym rady stworzyć i regularnie prowadzić kolejnego medium, które, umówmy się, wymaga żelaznej dyscypliny, konsekwencji, pomysłu i atrakcyjnej formuły. Przynajmniej ja tak to odbieram. W przeciwnym razie nie widzę sensu zabierania się za to.

Natomiast wiem, że czułabym się jak ryba w wodzie, jeśli chodzi o nagrywanie podcastów. Mam już nawet spisanych wiele tematów i jestem coraz bardziej zdeterminowana, żeby zacząć to robić. Żeby tylko ogarnąć te techniczne kwestie, bo to jest coś co mnie na chwilę obecną najbardziej blokuje. FYI, jeśli chodzi o sprawy techniczne i różnego rodzaju narzędzia, mam uraz i dwie lewe ręce oraz zero cierpliwości. Ale sama sobie rzucę tę rękawicę.

Wyprawa i warsztaty uważności w Azji

Mam świadomość, że to marzenie zależy od sytuacji na świecie, ale przyznam, że czasu jest na tyle jeszcze dużo, a moja wiara w przyszłość tak silna, że póki co odsuwam czarne myśli, choć to wiemy już na pewno, że definicja podróżowania uległa zmianie i ta zmiana jeszcze „trochę” potrwa.

W zasadzie to tego punktu nie powinnam przedstawiać Wam tylko w kategorii marzenia do spełnienia, lecz także jako część planu, bo przecież wspomniałam już o nim ogłaszając październikowe warsztaty dla kobiet. Napisałam wtedy, że nasze warsztatowe 4 dni nad Bałtykiem są wstępem do dłuższej podróży w głąb siebie, którą będziemy kontynuować wczesną wiosną w Azji. Na razie granice są zamknięte, ale przyszłość ma to do siebie, że bywa nieprzewidywalna, więc póki co, my naszych planów nie zmieniamy i chcemy przygotować dla Was coś naprawdę pięknego. Jeśli pandemia się nie rozhula, może uda się ogłosić je w listopadzie?

Samotna podróż na „koniec świata”

To marzenie daję jako ostatnie, bo ono również zależne jest od tego co przyniesie przyszłość.
Wiem, że jestem w stanie samodzielnie ją zorganizować, sfinansować (mam nadzieję niskobudżetowo) i wdrożyć w życie. Nie jestem tylko pewna, czy nie powinno przejść na jeszcze kolejny rok, bo to nie będzie już wyprawa przypominająca którąkolwiek z tych dotychczasowych. To będzie coś o czym myślę już od ponad roku, co będzie wymagało ode mnie ogromnej odwagi i determinacji, a od mojej rodziny oswojenia faktu, że chcę to zrobić.

Dlaczego nie podaję co to za miejsce, tylko piszę „koniec świata”? Bo mam świadomość tego, że mogę zmienić jeszcze koncepcję, choć od miesięcy ani drgnie i chciałabym Was po prostu zaskoczyć. Zapewniam Was jednak, że pod każdym względem, będzie to bardzo osobliwe miejsce.

O tej podróży wspominałam również w artykule o swojej pierwszej samotnej podróży (KLIK). Wzmiankę znajdziecie w ostatnim punkcie jako część większego planu podróżniczego.

__________

Mam jeszcze wiele innych marzeń, ale zostawiam je na mapie marzeń, która zawisła w centralnym punkcie na tablicy w moim domowym biurze, a reszta znajduje się w planerze. Czas pokaże na co będę mogła sobie pozwolić.

A Wy zdradzicie jakieś swoje fajne marzenie, które może zainspirować innych do działania?

P.S. Nie mogłam się powstrzymać. Na koniec zobaczcie TO. OMG, to też jest aerial. Przeszedł mnie dreszcz. Ile w życiu jest piękna… i trudu.

Fot. Pexels