Muszę przyznać, że o ile poprzedni rok obfitował w mnóstwo wydarzeń, przez które „jechałam” cały czas na tzw. adrenalinie, o tyle w tym roku postawiłam na wyciszenie się i zbudowanie w sobie pewnej równowagi. Najwyraźniej było mi to potrzebne i choć zarówno w jednym, jak i drugim stylu życia doskonale się odnajduję, to właśnie ten ostatni spowodował, że wypracowałam w sobie nawyki, które pozwalają mi skupić się na sobie i swoim życiu bardziej niż kiedykolwiek wcześniej. Przez to lepiej wykonuję swoją pracę – jestem bardziej skoncentrowana na tym co mam konkretnego do zrobienia i nie tracę czasu na rzeczy, które niepotrzebnie absorbują moją uwagę – dystansuję się do nich, a potem odrzucam je bez żalu.

Do uzyskania takiego stanu rzeczy potrzebne są nam czasem zewnętrzne bodźce – zdarzenia, zachowania ludzi, a czasem wewnętrzna potrzeba wprowadzenia zmian w swoim życiu. W moim przypadku to była wypadkowa wielu rzeczy. Jedne denerwowały, inne niepokoiły i smuciły, jeszcze inne zaczęły sprawiać większą niż do tej pory przyjemność. Postanowiłam coś z tym zrobić, a po jakimś czasie okazało się, że moje życie nieco się uprościło, oczekiwania wyrównały, a niepokój ustał.

Jesień to czas sprzyjający spowolnieniu tempa. Większość z nas poddaje się jesiennemu rytmowi, więcej czasu spędza w domu, otula kocem i zanurza w książki, na które nie było czasu latem. To również dobra okazja do tego, żeby podzielić się z Wami tym, z czym nie czekałam do jesieni i wdrożyłam już latem.

5 rzeczy, które mogę, a nawet muszę robić wolniej, to mój codzienny dekalog, przy czym słowo „muszę” ma w tym kontekście pozytywny wydźwięk. Proste rzeczy, które mają ogromny wpływ na mój wewnętrzny spokój i poczucie, że panuję nad swoim życiem. Przynajmniej czasami 😉

1. Powolny poranek = wewnętrzny spokój i lepsza koncentracja w ciągu dnia

Ten punkt może irytować osoby, których poranek przypomina starcie tytanów, logistyczną walkę, bieganinę i spięcia na linii – dom-przedszkole-szkoła-korki-praca. Pamiętajcie jednak, że kilka lat temu ja też dojeżdżałam 25 km do pracy i zdarzało się, że nie zdążyłam zjeść śniadania (jadłam dopiero w biurze wraz z poranną kawą), umalować się (robiłam to w samochodzie stojąc w warszawskich korkach), porozmawiać z dzieckiem (szczególnie wtedy, kiedy nie miało ochoty wstać z łóżka i dotrzeć na czas do przedszkola). Te czasy już za mną.

Teraz pomimo, że poranki nadal bywają pospieszne, kiedy wszyscy domownicy opuszczą już dom, pozwalam sobie na zjedzenie śniadania i wypicie porannej kawy w spokoju. To również czas, kiedy mogę przemyśleć sobie różne rzeczy, zrobić poranną prasówkę czy lepiej przygotować się do zaplanowanych na dany dzień zadań. Lubię tę ciszę i spokój poranka, wyłączam radio i zostaję sama ze sobą. I swoimi myślami. O ciszy pisałam w artykule: „Czy nasz umysł potrzebuje ciszy?” (KLIK).

Poranne wyciszenie jest dla mnie ważne, bo pozwala mi spokojniej przeżyć dzień, nawet jeśli obfituje w stres i nawał pracy. Nigdy później w ciągu dnia czy nawet wieczoru nie udaje mi się złapać takiej chwili spokoju jak o poranku. Powolny poranek, który nie musi trwać długo (wystarczy kilkanaście minut) to energia na cały dzień i koncentracja na zadaniach, a także zajrzenie w głąb siebie i relaks.

Wprawdzie nie wstaję tak wcześnie jak Angelika, ale jeśli Was ten temat interesuje, zobaczcie co pisze o swoich porankach uważności Mamagerka – KLIK.

2. Szacunek dla drugiego człowieka i uważna z nim rozmowa = bezcenne doświadczenie

Spieszymy się tak bardzo, że nie słyszymy co mówią do nas inni.

Coś tak banalnego jak rozmowa z drugą osobą również wymaga koncentracji. Pominę oczywistą kwestię kultury osobistej, ale coś takiego jak skupienie na rozmowie bez zerkania co chwila w telefon komórkowy czy jednoczesnego wykonywania innej czynności nie należy do rzadkości. Oczywiście nie chodzi mi o sytuację, kiedy np. gotuję obiad i rozmawiam z bliskimi, tylko o rozmowę, której trzeba poświęcić swoją uwagę, emocje i myśli.

Nie raz zostałam zawstydzona przez córki, kiedy o czymś mi opowiadały, a chwilę potem okazywało się, że nie zwróciłam uwagi na jakiś szczegół. Przytakiwałam głową, ale myślami byłam gdzieś indziej. Wysłuchanie dziecka, które przecież cały czas ma potrzebę kontaktu z nami, powinno być najważniejsze dla nas jako rodziców. I właśnie podczas rozmowy z dzieckiem uczę się jak oddawać się rozmowie bez rozpraszania na inne rzeczy.

Rozmowa pomaga, czasem leczy, ale przede wszystkim uczy życia. Szkoda tej nauki marnować. Tu nie można nic stracić, zyskać można natomiast wiele.

3. Planowanie tygodnia = lepsza efektywność i satysfakcja z pracy 

W ostatnim czasie zaobserwowałam u siebie niebezpieczną tendencję, a mianowicie zaczęłam się wszędzie spóźniać. Wynika to z tego, że wydaje mi się, że zdążę wcisnąć jeszcze jedną rzecz, oddzwonić w jeszcze jedno miejsce, odpisać na jeszcze jedną wiadomość, a potem okazuje się, że zabrakło czasu. Zapomniałam jak dobrze działa zasada #tylkojednarzeczmniej, którą sama wymyśliłam i wdrożyłam w swoje życie niespełna rok temu. Pisałam o niej tutaj i chętnie do niej powrócę.

Pewnie tak jak każdy z Was chciałabym mieć czas na wszystko – pracę, odpoczynek, dom, rodzinę, sport, pasje i choć czasem jest pokusa, od wielu miesięcy staram się nie używać określenia „nie mam na nic czasu”. Przeczytałam kiedyś, że czasu wszyscy mamy tyle samo, tylko nie wszyscy potrafimy go dobrze wykorzystać. Utkwiło mi to w głowie i ciągle o tym myślę, choć domyślam się, że stoi za tym po prostu dobra organizacja, właściwa selekcja zadań i nadanie im odpowiedniego priorytetu.

Życie z chwili na chwilę jest dobre podczas wakacji. Kiedy muszę wykonać konkretne zadania albo osiągnąć postawiony sobie cel, potrzebuję zaplanować działania. Intuicyjnie zastosowałam metodę, o której napisał ostatnio Jacek Kłosiński w artykule: „Metoda Ivy Lee – prosty sposób na produktywność” (KLIK). Na moim biurku zawsze leżą luźne kartki, na których zapisuję wszystkie rzeczy, o których muszę pamiętać. Na ich podstawie wypełniam kalendarz i tworzę tygodniowy plan działania. I choć jestem elastyczna i weryfikuję swoje zadania, zwłaszcza wtedy, kiedy wyskoczy coś niespodziewanego i ode mnie niezależnego, to bez konkretnego planu nie potrafiłabym efektywnie pracować.

Na jednym z moich ulubionych blogów Agnes on the cloud przeczytałam ostatnio zdanie, które zakodowałam sobie w głowie i zamierzam stosować w każdym momencie życia:

„Zajmij się tym, dzięki czemu rośniesz.
Zajmuj się tylko tym, na co masz wpływ.
Reszta nie ma znaczenia.”

Piękne, prawda?

4. Chłonięcie treści i czytanie w skupieniu = mądrość wyniesiona z książek

Ile razy złapaliście się na tym, że przeczytaliście artykuł czy fragment książki i chwilę potem nie wiedzieliście o co w nim chodziło? Ja też tak miałam. Teraz wybieram pory dnia, kiedy jest w domu cicho i mogę skupić się na czytaniu. Mogę przeczytać artykuł w sieci, newsa na portalu, ale nie potrafię czytać książki, kiedy wokół rozkosznie biegają moje córki co chwila mnie zaczepiając. Hałas mnie rozprasza. Wyjątek stanowi plaża. Tam potrafię się wyłączyć, ale może też dlatego, że szum morza zagłusza nieco dźwięki i działa na mnie kojąco.

Skanowanie tekstu dopuszczam, kiedy chcę „zaliczyć” temat i mieć orientację o co mniej więcej chodzi, ale żeby przemyśleć to o czym przeczytałam, dać się wciągnąć w fabułę, potrzebuję świętego spokoju.

5. Przemieszczanie się, czyli jazda samochodem = bezpieczeństwo i przyjemność podróżowania

Był taki czas w moim życiu, że spieszyłam się w każdej godzinie swojego życia. Dotyczyło to także jazdy samochodem. Przepracowanie, zmęczenie, głowa przepełniona setkami myśli, frustracja związana z niemożnością pogodzenia życia zawodowego i prywatnego doprowadziły w pewnym momencie do tego, że zaczęłam mieć różnego rodzaju zdarzenia (ostrzegawcze), niegroźne, ale jednak kłopotliwe stłuczki, aż w końcu wypadek. Pośpiech i stres nigdy nie są naszym sprzymierzeńcem, szczególnie podczas jazdy samochodem.

Choć nie byłam piratem drogowym i jeździłam bezpiecznie, lubiłam szybką jazdę samochodem, a potem urodziły się moje dzieci. Z maluchem na pokładzie włączył mi się dodatkowy czujnik, który do dzisiaj nakazuje jeździć wolniej i uważniej. Nadal lubię jeździć samochodem, a spędzony w nim czas wykorzystuję na słuchanie ulubionej muzyki lub rozmowę z bliskimi. Czy wiecie ile ciekawych rzeczy można się dowiedzieć od własnego dziecka na krótkim odcinku dom-szkoła, szkoła-dom? 🙂

No i nie warto wdepnąć w gaz tylko dlatego, żeby zaoszczędzić 2 minuty.

Jestem ciekawa co dołożylibyście do powyższych punktów od siebie? Przyznaję, że uzależniłam się od rzeczy, które robię wolniej i choć nie zawsze się da, to można przynajmniej się postarać, żeby czasem się udało. Wolniej nie znaczy, że w ślimaczym tempie. Wolniej oznacza świadomiej, lepiej i dokładniej, a także bezpieczniej.

Przeczytajcie również:

• „Jak zamienić „fast” na „slow”? (KLIK)

Jak zamienić „fast” na „slow”?

Fot. Unsplash

***

Jeśli spodobał Wam się ten artykuł lub uważacie, że może kogoś zainteresować, będzie mi bardzo miło jeśli go skomentujecie lub/i udostępnicie dalej. To wyraz uznania dla mojej pracy i zaangażowania, a także sprawienie mi ogromnej radości.

Jeśli chcecie być na bieżąco z kolejnymi wpisami na blogu i tym co udostępniam na kanałach społecznościowych, zapraszam do polubienia Esencji na Facebooku, zajrzenia na Instagram (jestem też codziennie na Instagram Stories) i odwiedzenia Twittera.