Nasz mózg chłonie obecnie więcej bodźców niż kiedykolwiek wcześniej. W ślad za nim przyjmuje je także nasze ciało, bo jedno z drugim zmawiają się, kiedy my wcale tego nie chcemy.

Na szczęście nasz mózg wyposażony jest też w neuroplastyczność, dzięki której możemy wpływać na swoje samopoczucie poprzez różnego rodzaju działania, modyfikować swój sposób myślenia uświadamiając sobie co w danej chwili jest dla nas dobre, eliminując jednocześnie to co jest złe.

Czasy są ciężkie, ale podobno nic, co dzieje się w tej chwili na Ziemi nie jest pozbawione sensu…

Emocjonalny lifting, czyli jak dbam o swój dobrostan psychofizyczny w ostatnim czasie

W zasadzie wspomniałam już o tym nieco w artykule „Jak zadbać o swoje psychiczne i fizyczne zdrowie w czasach pandemii?” (KLIK), ale zmieniają się nie tylko zewnętrzne okoliczności, zmieniam się również ja, moje emocje, postrzeganie obecnej i przyszłej sytuacji, oczekiwania i sposoby radzenia sobie w trudnych sytuacjach.

W marcu nie wiedzieliśmy z czym mamy do czynienia. Dziś, pomimo, że bogatsi o pewną wiedzę na temat COVID-19 i pandemii, wciąż żyjemy w zawieszeniu, stresie i jesteśmy coraz bardziej zmęczeni licznymi ograniczeniami, zdalnym życiem (pracą, szkołą, zakupami, rozrywkami), tęsknotą za normalnym, regularnym kontaktem z ludźmi czy rezygnacją z wielu aktywności, które wcześniej były naszą codziennością. Najgorsze w tym wszystkim wydaje się być to, że zdajemy sobie sprawę, że obecna sytuacja może potrwać jeszcze bardzo, bardzo długo, dlatego tak ważne jest, żeby zamiast załamywać ręce i pogrążać się w negatywnych myślach, starać się wypracować rozwiązania, które, mimo wszystko, pozwalają nam iść powoli do przodu.

Moje dni bywają nierówne, nastroje przypominają czasem niepokorną sinusoidę, dlatego tak często powołuję się na swoje koła ratunkowe, które nie tylko poprawiają mi samopoczucie, ale też pozwalają w miarę normalnie funkcjonować i poprawiać jakość swojej codzienności. Oto one.

Wylogowanie się. Ze wszystkiego! Ochrona swoich granic
Jak wielu z Was już zauważyło, ostatnio częściej znikam z sieci. Nie ma dla mnie znaczenia, że spadają zasięgi, a moje profile przez kilka dni świecą pustkami. Współczesny świat potrafi wyssać z człowieka całą energię, więc kiedy czuję, że kurczy mi się dystans do rzeczywistości, odpinam się od systemu (określenie mojego przyjaciela Wojtka) i wylogowuję się do prywatnego życia. Tu nie muszę tłumić w sobie emocji, które akurat przeze mnie się przelewają, tłumaczyć się ze słów, które wypowiadam czy łez, które wylewam.

Detoks informacyjny i chwilowa izolacja od świata zewnętrznego pozwalają mi nie tylko się wyciszyć i oczyścić z nadmiaru bodźców, ale też przemyśleć wiele spraw i przerobić w sobie tematy, które mnie przytłaczają. Wcześniej nie miałam aż takiej potrzeby rezygnacji ze wszystkiego co do tej pory toczyło się gdzieś obok własnym życiem.

Wylogowanie się to również zwolnienie tempa, skupienie na ograniczonej ilości zajęć, oddanie się ulubionym czynnościom i bliskość. Jako osoba wysoko wrażliwa w chwilach kryzysu tego właśnie potrzebuję.

Sen i jakość snu
Chyba nigdy wcześniej nie dbałam aż tak bardzo o higienę swojego snu jak teraz. I nigdy nie spałam tyle godzin na dobę co teraz. Zarywanie nocy, praca po nocach już nie są dla mnie. Nie mam na to ani siły ani ochoty, a po swoim styczniowym doświadczeniu z bezsennością, wiem już jak dbać o jakość snu. Kiedy czuję, że wkraczam na niebezpieczny grunt insomni, korzystam z tego to co sprawdza się w moim przypadku. Kilka wskazówek znajdziecie tutaj.

Kiedyś niewyspana czułam się po prostu zmęczona. Dziś rozdrażniona do granic możliwości i znacznie gorzej znosząca otaczającą mnie rzeczywistość.

Joga i medytacja
O korzyściach płynących z jogi dla ciała, duszy i głowy wiemy całkiem sporo, ale dziś chętnie podkreślę jej znaczenie w uwalnianiu objawów psychosomatycznych – spadek nastroju, formy fizycznej i psychicznej, stanów lękowych, zaburzeń snu. Wyjście na jogę do klubu to oddech, wyłączenie się, wyciszenie i praca ze swoim wnętrzem, a także ciałem.

Jogę praktykuję już rok. Wielokrotnie miałam też okazję ćwiczyć ją na różnego rodzaju wyjazdach, a pewne pozycje jogowe, czyli asany, pomału stają się moją codzienną praktyką w domu.

Podobnie jest z medytacją, której nauka przychodzi mi jednak z większym trudem, bo wymaga uspokojenia biegających po głowie myśli. Jednak często udaje mi się wyłączać w inny niż tradycyjny sposób (na macie, przy wyciszającej muzyce), np. wychodząc na długi spacer do lasu, pielęgnując poranne rytuały, spędzając samotnie czas w ulubionych miejscach.

Relaksacja i trening oddechu
Odpoczynek, spacery z psem o zupełnie nietypowych porach, relaks z mężem, dziećmi, czytanie książek, słuchanie muzyki to znane wszystkim sposoby na relaksację. Świadomy oddech i techniki oddechu to dla mnie nowość, choć wcześniej miałam już okazję docenić ich znaczenie podczas swoich jogowych i relaksacyjnych warsztatów czy wyjazdów. Już niebawem będę brała udział w pilotażowym programie świadomego oddechu, o czym napiszę oddzielny artykuł, a wcześniej będę na bieżąco relacjonować na swoim instagramowym profilu.

Mata do akupresury
To również nowość, bo matę do akupresury mam od niecałych dwóch miesięcy i cały czas ją testuję. O korzyściach z niej płynących i jak się ją stosuje opowiem i pokażę na Instagramie. Możliwe, że napiszę też artykuł. Dziś tylko krótko powiem, że mata do akupresury doskonale stymuluje układ nerwowy, poprawia krążenie krwi, usuwa napięcie mięśniowe, bóle pleców i odcinka szyjnego, relaksuje, korzystnie wpływa na sen, obniża poziom stresu. Maty używają również moje dzieci.

Kontakt z naturą i aktywność fizyczna
Prosta, tania i zawsze pod ręką forma relaksu. Dla mnie łatwa o tyle, że mieszkam poza dużym miastem, pracuję w domu, mam ogród, niewielki las naprzeciwko domu, a w okolicy rozległe lasy i stawy. Idealne warunki do spacerowania, jeżdżenia na rowerze czy morsowania. Bo kontakt z naturą to przede wszystkim ruch i oddychanie. Dla mnie niezbędne w codziennej dawce.

Na co dzień jestem aktywna fizycznie również w domu (domowe treningi pod okiem syna) i w dwóch klubach jogi. Bez nich również nie wyobrażam sobie obecnie tygodnia.

Realizacja swoich drobnych marzeń
Ktoś powie, nie czas na to, brak ochoty, siły, środków, czasu, możliwości.
Ja też mogłabym tak powiedzieć, ale mówię coś zupełnie przeciwnego.
Realizacja swoich choćby najdrobniejszych celów, spełnianie najmniejszych marzeń powoduje, że powstaję z kolan, moja motywacja szybuje do góry, a życie staje się znośniejsze. Bo każde marzenie to droga do celu i osobistego rozwoju, dawka adrenaliny, wyrzut endorfin i satysfakcja.

Tak było w miniony wtorek, kiedy poszłam na pierwsze zajęcia wymarzonej aerial jogi (KLIK). 3 km od domu, 15 zł. (słownie: piętnaście złotych), godzina treningu i +100% do dobrego samopoczucia.

W środku pandemii, w obliczu lockdown’u, moja świeża lista marzeń ma się całkiem dobrze, a w realizacji kolejny punkt, o którym już wkrótce się dowiecie.

Terapeutyczne pisanie
Gdyby nie pandemia, kwarantanna i osobiste przeżycia, podejrzewam, że nie napisałabym wielu artykułów na blogu. To właśnie silne emocje, niekiedy chaos w głowie i wszystko to czego doświadczam i przeżywam od wielu miesięcy sprawia, że odczuwam potrzebę wyrzucenia z siebie tego co może pomóc nie tylko mnie, ale również innym. I okazuje się, że pomaga, więc będę robić to nadal.

Jeszcze bardziej terapeutyczne planowanie i przygotowanie gruntu pod przyszłe działania
Człowiek, żeby się rozwijać potrzebuje wyzwań. Dzisiejszy wszechobecny marazm zakłóca ten proces, dlatego czuwam nad tym, żeby robić to co jest mi po prostu potrzebne.

U niektórych samo słowo „planowanie” w kontekście ogólnego pandemicznego zastoju wywołuje gromki śmiech, a ja Wam coś powiem. To co bardzo, ale to bardzo pomaga mi w budowaniu dobrego samopoczucia, to właśnie planowanie swoich przyszłych działań, a do tych jak wiadomo, zawsze trzeba się przygotować. I właśnie to robię – przygotowuję grunt pod projekty, które planuję na cały przyszły rok i pomysły, które chcę zrealizować, niezależnie od tego ile przeszkód przyjdzie mi pokonać. Na razie bez końcowej daty realizacji, bo ten rok nauczył mnie cierpliwie czekać. Zamiast tupania nogą, wolę wziąć do ręki planner i spisywać wszystkie swoje pomysły, nawiązywać kontakty z ludźmi, z którymi będę współpracować i wierzyć, że to co uda mi się zrobić sprawi nie tylko ogromną radość mi, ale też osobom, dla których to zrobię.

Wyobrażacie sobie jak to wszystko będzie przyjemnie zrealizować? Jak to co teraz mocno ograniczone będzie nam kiedyś smakować?

Odstępstwo od reguły lub jak kto woli – odpuszczenie
Może to dziwić, że w ślad za punktem o planowaniu i aktywności, piszę o odpuszczaniu, ale to ważne, ponieważ moje samopoczucie zmienia się na skutek różnych zdarzeń i nie zawsze to co zaplanuję na dany dzień, mam ochotę zrealizować. Są dni, kiedy praktykuję odpuszczanie, które nazywam też odstępstwem od reguły. Oznacza to nic innego jak to, że kiedyś czułabym się niekomfortowo rezygnując z czegoś co powinnam zrobić. Dziś nie mam z tym najmniejszego problemu, bo wiem, że kolejnego dnia zrobię znacznie więcej. Nie zmuszam się do tego co wymaga lepszej formy, a której akurat mi brakuje, bo wiem, że i tak nie będzie to efektywne. Wolny czas wypełniam jednak innymi, drobniejszymi czynnościami, żeby nie mieć poczucia, że całkowicie przepuszczam go przez palce.

Spotkania towarzyskie, ale w bardzo wąskim gronie i znacznie rzadziej

„Życie ma też piękną stronę, będziesz kochany przez kogoś, kogo nigdy nie myślałeś, że spotkasz. Będziesz tworzył nowe przyjaźnie z osobami, które wnoszą światło w Twoje życie.
Pokonasz trudne sytuacje, które nigdy nie myślałeś, że pokonasz.”
Sześćdziesiąt Sekund

Człowiek to istota społeczna. Ja zwierzyna towarzyska. Czasem potrzebuję się schować i chowam do swojej skorupy, żeby nie udzielać innym swoich nastrojów i żeby się zregenerować, ale ogólnie budowanie i podtrzymywanie relacji z ludźmi to mój klucz do dobrego samopoczucia. Ludzie, którymi się otaczam są odbiciem mojego wnętrza, mam z nimi dobre relacje, wzajemnie nie tylko się wspieramy, ale również inspirujemy do lepszego życia. Jednak kiedy wirtualny kontakt przestaje nam wystarczać, szukamy możliwości spotkania się twarzą w twarz. Trudno, że rzadziej, że z zachowaniem niezbędnych środków ostrożności, ale osobisty kontakt potrafi zdziałać cuda, pozytywnie naładować i zmotywować do wytężonej pracy nad sobą.

Wsparcie i bliskość
Ostatni punkt, ale jednak najważniejszy, bo czymże jest cała reszta bez wsparcia najbliższych osób?

Przeczytaj także:
„Wsparcie, którego czasem nie widzisz, ale zawsze je czujesz” (KLIK)

W czasie, który nieustannie poddaje mnie różnym próbom, już wiem, że pełną stabilizację i spokój w chwilach kryzysu dostanę jedynie od najbliższych mi osób. Powiem wprost, żeby nie przedłużać tematu. Ostatnie tygodnie, a nawet miesiące pokazały, że osobą, na którą mogę liczyć, niezależnie od wszystkich problemów świata, jest mój mąż. Jest mnie najbliżej (obecnie bliżej niż kiedykolwiek wcześniej), zna mnie od 26 lat, wie i rozumie czym jest dla mnie spełnianie się w różnych sferach życia, potrzeba decydowania o sobie, wolność, odrębność i własna przestrzeń i że to wszystko to czynniki, które nas do siebie zbliżają, a nie oddalają. Mąż, który rozumie, że ograniczanie drugiej osoby, próba zmieniania jej i dostosowywania dla rzekomo dobra związku, jest wyrazem egoizmu, a ja dodam, że również braku dojrzałości emocjonalnej oraz pewności siebie. Przy nim mogę być w pełni sobą, obnażyć swoje emocje, porozmawiać na każdy temat. Przy nim, z jego spokojem i odbiorem świata, buduję swój spokój i swoją siłę, Nikt inny nie potrafi ustawić mnie do pionu tak jak on.

„Kiedy ktoś naprawdę Cię słyszy i wcale przy tym nie osądza, nie próbuje brać za Ciebie odpowiedzialności, ani Cię kształtować – to jest cholernie dobre uczucie.”
Carl Rogers

Pandemia pokazała nasze nowe oblicza, ujawniła skryte pragnienia i potrzeby, ale też lęki. Bez wsparcia kochających osób trudno czasem je zrealizować, trudno nad nimi zapanować. Dlaczego o tym piszę? Bo w ostatnim czasie odkryłam swojego męża na nowo. Podobnie jak siebie. Wszystko jest nowe i będzie nowe, budowane na nowo. Całe nasze nowe życie. To dla nas szansa. Wykorzystajmy ją najlepiej jak potrafimy.

Jak się trzymacie? Podzielicie się swoimi sposobami na poprawę samopoczucia, chociażby chwilowego?

Fot. Unsplash, Pexels